نهال گوجه سبز سردرود یکی از ارقام درختان آلو سبز میباشد که میوه آن در اوایل خرداد ماه می رسد میوه این آلو همانند آلو سبز ملایر بهترین نوع در آلو سبز ها میباشد. در نهالستان انواع دیگر آلو مانند: نهال گوجه سبز شهریار،نهال گوجه سبز ملایر،نهال گوجه سبزسردرود،نهال گوجه سبز یوریی،نهال گوجه سبز مراغه نیز موجود میباشد. گوجه سبز نام درختی است از تیرهٔ گل سرخیان که میوهٔ آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هستهٔ سخت است. آلوچه نوع کوچکتر گوجه سبز و ترش تر از آن است.بر پایهٔ نوشته‌های قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی‌ها اولین کسانی بودند که به کشت آن اقدام کردند. گفته می‌شود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران به یونان آورده شده‌است. درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ‌های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می‌آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه‌ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می‌شود و در طعم آن نیز تأثیرگذار است. این میوه به سرعت می‌رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش‌ها مصرف می‌شود. این میوه غنی از ویتامین C، اسید مالیک، اسید سیتریک است. مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده می‌شود. این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف می‌شود. درخت این میوه در بیشتر نواحی ایران بخصوص شمال غربی ایران تکثیر و برداشت می‌شود گوجه سبز اصلاح شده از نوع بادامی در شهر سردرود از رونق زیادی برخوردار است.
گوجه سبز ملایر یکی از ارقام درختان گوجه میباشد که این نوع نهال در اواخر خرداد ماه میوه میدهد میوه آن به رنگ سبز گرد است که طعمی ترش دارد نهالستان نهال این گوجه را کشت و عرضه میکند. گوجه سبز نام درختی است از تیرهٔ گل سرخیان که میوهٔ آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هستهٔ سخت است. آلوچه نوع کوچکتر گوجه سبز و ترش تر از آن است. بر پایهٔ نوشته‌های قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی‌ها اولین کسانی بودند که به کشت آن اقدام کردند. گفته می‌شود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران به یونان آورده شده‌است.
درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ‌های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می‌آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه‌ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می‌شود و در طعم آن نیز تأثیرگذار است. این میوه به سرعت می‌رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش‌ها مصرف می‌شود. این میوه غنی از ویتامین C، اسید مالیک، اسید سیتریک است. مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده می‌شود. این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف می‌شود. درخت این میوه در بیشتر نواحی ایران بخصوص شمال غربی ایران تکثیر و برداشت می‌شود گوجه سبز اصلاح شده از نوع بادامی در شهر سردرود از رونق زیادی برخوردار است.
خواص درمانی گوچه سبز
CULPEPES، گیاه‌شناس معروف قرن ۱۷ عقیده داشت که مصرف گوجه سبز برای بهبود طعم دهان مفید است و پختن برگ‌های درخت گوجه سبز در سرکه می‌تواند در درمان کرم‌های حلقوی مؤثر باشد. از خواص دیگر این میوه، خاصیت مسهلی آن است که به خوبی شناخته شده‌است. همچنین اثرات منحصر به فرد آن شامل کاهش فشار خون و چربی خون، حذف رسوبات از خون و تنظیم عملکرد معدی- روده‌ای است. گوجه سبز باعث تعادل اسید و باز در جریان خون می‌شود، از این رو می‌تواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد. این میوه اثرات قابل توجهی در جلوگیری از بیماری‌هایی مانند چربی خون بالا، پیری سلول و سرطان دارد. اسید بنزوئیک، ترکیبی است که خاصیت ضد میکروبی دارد. این ماده به طور طبیعی در گوجه سبز وجود دارد. همچنین، بعضی از تحقیقات بیانگر خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی این میوه هستند.
نهال آلو مراغه یکی از درختان آلو میباشد زمان برداشت میوه آلو مراغه در اوایل مرداد ال اواخر آن میباشد میوه آن تا اخر ماه مرداد بر روی درخت میماند از ویژگی های اصلی این آلو پیش رس بودن آن است این نوع آلو مانند گوجه سبز خوردنی هست و بیشت در خشکبار ها مصرف زیادی دارد میوه این آلو را اکثرا خشک میکنند عمر هر درخت آلو 40 سال میباشد و هر درخت بارور به میزان تقریبا 300 کیلو محصول میدهد اکثر خشکباری این آلو با کیفیت بوده و برای صادرات درجه 1 میباشد نهال این آل در نهالستان برتر با بکاری گیری بهترین مهندسین کشاورزی کشت و عرضه می شود .
نهال آلو مراغه
ارزش غذایی و خواص درمانی
آلو سرشار از مواد معدنی مانند فسفر، منگنز، منیزیم، مس و پتاسیم است. این ماده غذایی همچنین دارای روی و آهن و مقدار کمی کلسیم است.
آلوها سرشار از ویتامین A, K و ویتامین C هستند. این میوه دارای مقادیر فراوانی از نیاسین، ریبوفلاوین و تیامین است.
هسته آلو
آلو ظاهر جذابی دارد. محدود از چربی است. و سرشار از ویتامین A و ویتامین C میباشد. آلو به صورت خام، مربا، ترشی، لواشک و … استفاده می‌شود؛ اما هسته آن کاملاً بی‌خطر نمی‌باشد؛ بالأخص وقتی برای تهیه آلوچه و لواشک از آن استفاده می‌شود، ممکن است دانه‌های آن در ماده غذایی وارد شوند و حالت سمی ایجاد کنند. دانه آلو دارای گلیکوزیدهای سیانوژنیک است که در بدن به مواد سمی و خطرناکی تبدیل می‌شود. بدن مقادیر اندکی از سیانید را می‌تواند پاکسازی کند، اما مقادیر فراوانی از آن خطرناک است و بدن توانایی از بین بردن آن را ندارد. مخصوصاً در کودکان بسیار مواظب باشید که هستهٔ این میوه را در دهانشان نگه ندارند.
ارزش غذایی
به بدن ویتامین A K C میدهد و برای مادران حامله بسیار مناسب است.
نهال گوجه سبز یکی از ارقام آلو نارس میباشد این نهال از خانواده درختان گل سرخیان می روید . درخت گوجه سبز نوعی میوه سبز رنگ با مزه ترش و شیرین است که نهال آن در برابر سرمای مقاوم میباشد . میوه‌های آن در آب و هوای ملایم به رنگ‌های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن درآمده اما در آب و هوای سرد، رنگ آن قهوه‌ای شده و ظاهر نامطلوبی پیدا میکنند. گوجه سبز دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ میباشد و هسته سخت و محکم آن، در میان گوشت میوه قرار گرفته است. بر پایه یک نوشته قدیمی، این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی‌ها اولین کسانی بودند که به کشت آن مبادرت ورزیدند. البته برخی نیز ریشه آن را از فرانسه می‌دانند. گفته می‌شود این گیاه از طریق ایران یا سوریه، به یونان برده شد.
نهال گوجه سبز
شرایط اقلیمی و خاکی
از نظر مقاومت در برابر سرماى زمستانه، انواع آلو و گوجه مشابه سیب وآلبالو هستند و نیازهاى سرمائى آنها بر حسب رقم با ۵۰۰ تا ۱۸۰۰ ساعت دماى کمتر از هفت درجه سانتى‌گراد برآورده مى‌شود. این گیاهان به‌طور کلى خاک‌هاى لمونى شنى را ترجیح مى‌دهند و خاک‌هاى سنگین و مرطوب را بهتر از دیگر میوه‌هاى هسته‌دار تحمل مى‌کنند.
شرایط کاشت
بر حسب رقم و میزان رشد آن، فاصله درختان آلو و گوجه ۷-۵ متر مى‌باشد. در کشورهاى خارج توانسته‌اند در شرایط بسیار مناسب تا ۳۵ تن در هکتار محصول برداشت کنند ولى در ایران معمولاً میزان محصول از ۷-۳ تن در هکتار تجاوز نمى‌کند.
دستورالعمل
بلافاصله بعد از دریافت نهال، ریشه‌هایش را در داخل سطل آب قرار دهید. حداقل ۲ ساعت بگذارید بماند تا آب کافی دریافت کند. فقط ریشه‌ها بایستی زیر آب باشند. به منظور بررسی ریشه، درخت را از آب درآورید. بیشتر خاک فشرده بایستی با آب نرم شده باشد. ریشه‌هایی را که آسیب‌دیده‌اند یا به شکلی نا معمول بلندند را ببرید. جهت تسهیل گردش هوا، ریشه‌ها را پخش کرده و اطراف ریشه مرکزی را خلوت کنید. ریشه‌ها را در داخل ظرف برگردانده و پایین تر قرار دهید. سطل و درخت را کناری بگذارید.
گودالی را بکنید که پهنایش ۲ برابر ریشه‌های بازشده‌ی گیاه باشد و درعین‌حال به همان عمقی باشد که گیاه در باغ یا باغچه اولیه کاشته شده بود. معمولاً در روی تنه‌ی درخت یک خط مشخصی وجود دارد که نشان میدهد تا کجا در زیر خاک بوده است. درخت را از سطل آب خارج کنید و با ریشه‌های کاملاً باز و پخش در اطرافش، داخل گودال قرار دهید. سپس آن را با یک دست نگه‌دارید و با دست دیگر گودال را
پرکنید.(شاید برای این کار نیاز باشد که کسی کمکتان کند.). اگر خاک منطقه نیاز به اصلاح و یا تقویت دارد، مثلاً اگر خیلی گلی یا ماسه‌ای بوده یا فاقد مواد مغذی مورد نیاز گیاه است، ممکن است خاک مخصوص گلدان را نیز لازم باشد در این مرحله اضافه کنید. اگر شما از کیفیت خاک مطمئن نیستید، برای محکم‌کاری هم که شده، می توانید خاک مخصوص گلدان را نیز به گودال بریزید. دو بیل از خاک گلدان را با خاکی که از گودال برداشته بودید ترکیب کنید. از این مخلوط برای پر کردن گودال و پوشاندن ریشه‌ها تا پایین‌تنه استفاده کنید. به آرامی و با کمک پشت بیل خاک روی گیاه را فشرده و از صاف بودن درخت مطمئن شوید. سپس درخت را آب دهید و یک لایه کاه مالچ به آن بیفزایید. زمین اطراف درخت بایستی تا عمق حدود ۳ سانتی متر مرطوب باشد.
بعد از آب دادن، ۵ دقیقه صبر کنید تا خاک خیس بخورد و بعد با انگشتتان چک کنید که آب تا چه عمقی به خاک نفوذ کرده است. اگر دیدید لازم است، آب بیشتری دهید. یک چوب به ضخیم را در کنار تنه قرار داده و چند سانتیمتر آن را داخل زمین فرو کنید. با یک طناب تنه درخت و چوب را به هم وصل کنید و نگذارید فاصله‌ی بین آنها از ۵ سانتیمتر فراتر رود. بستن درخت به چوب کمک میکند که درخت پایدارتر بوده و رشد کنترل شده تری داشته باشد. اجازه دهید که این ستون چوبی درجایش بماند تا زمانی که تنه‌ی درخت قطورتر شده و با ستون چوبی مستقیماً برخورد کند. برای یک نهال ۲ ساله، یک سال طول می‌کشد تا این برخورد صورت گیرد. با فرارسیدن سال سوم یا چهارم، دیگر نیازی به ستون کمکی نخواهید داشت.
گوجه سبزتکثیر:
کشت با هسته: در این روش ابتدا میوه باید بر روی درخت برسد. بعد هسته از میوه جدا میشوند تا بقایای میوه کاملا حذف شود. پس از آن هسته ها را در محلی خشک و خنک قرار می دهند تا کاملا خشک شود. بعد باید سه ماه در خاک اره در دمای ۵درجه سانتیگراد قرار گیرد تا نیاز سرمایی آن رفع شود و سپس در بستری مناسب، گرم، روشن و به دور از نور مستقیم خورشید کشت می کنند. پیوند زدن: این روش مرسوم ترین روش تکثیر این درخت بوده و در این روش اواخر بهار یا اوایل تابستان که درخت در مرحله پوست انداختن میباشد پیوندک گرفته می شود و بر روی پایه قرار می گیرد. پیوندک باید از درختی تهیه شود که باردهی زیاد دارد و کیفیت میوه آن هم مناسب است. پایه ای که انتخاب می شود، باید متناسب با شرایط خاک باشد. معمولا از درخت گوجه سبز حاصل از تکثیر با هسته به عنوان پایه استفاده می کنند. از درختان دیگر هم میتوان استفاده کرد مثل بادادم، زردآلو و… که بسته به شرایط خاک دارد.
آبیاری:
در اوایل کشت نهال که گیاه جوان است باید آبیاری منظم و عمیق باشد تا هم گیاه خشک نشود و هم سیستم ریشه ای آن عمیق شود تا وقتی گیاه بالغ شده بتواند آب را از اعماق جذب کند و به خشکی مقاوم شود پس گیاه بالغ نیاز آبی کمی دارد اما باز هم باید توجه داشت که خشکی رخ ندهد به ویژه در زمان رسیدن میوه چون میوه چروک و کوچک می شود. البته غرقابی هم نباید اتفاق بیافتد زیرا باعث خفگی ریشه در اثر کمبود اکسیژن و پوسیدگی آن و درنتیجه آسیب به گیاه می شود.
خاک:
این درخت هر نوع خاکی را می تواند تحمل کند به شرط آنکه زهکش آن مناسب باشد چون به آب ایستادگی حساس است. در کل خاک غنی و حاصلخیز با زهکش مناسب بهترین خاک برای رشد آن است.
دما:
گوجه سبز بومی مناطق معتدل سرد است و سرما را می تواند تحمل کند و برای گلدهی و تولید میوه باید نیاز سرمایی آن رفع شود. همچنین دماهای بالا را هم می
تواند تحمل کند و اگر گرما خیلی زیاد شد در صورتی که آبیاری منظم باشد و خشکی رخ ندهد می تواند به رشد ادامه دهد.
نور:
این درخت نباید در سایه باشد چون باروری آن کم می شود در کل به منطقه ای با نور مستقیم و کامل نیاز دارد.
